(Post)koloniale moraal

Een belangrijk onderscheid m.b.t. de koloniale moraal is het verschil tussen 'kolonialisme' en 'kolonialiteit':

‘Kolonialisme’ verwijst naar een historisch afgebakende periode van bezetting en kolonisering van landen in het globale zuiden door westerse landen;

‘Kolonialiteit' (van macht) is meer een koepelbegrip dat verwijst naar ‘een strategie van controle en overheersing’, die ook voortduurt nadat de koloniale periode is afgelopen. De term verwijst naar onderling verbonden processen van imperialisme, kapitalisme, de uitbuiting van niet-westerse mensen en hun land (de natuurlijke rijkdommen), de ontwikkeling van racisme als legitimerend discours en het afwijzen van niet-westerse manieren van weten en zijn als onwetenschappelijk en irrationeel  (al dan niet in naam van de verdediging van de ‘Verlichting’).

Postkolonialisme kan het best worden beschouwd als een beweging – politiek en intellectueel – die de koloniale logica en praktijken (van nu en vroeger) aan de kaak stelt. De term duidt niet echt op een ‘formele’ of ‘officiële’ beweging. In plaats daarvan verwijst het min of meer naar praktijken van dekolonisatie en intellectuele dekolonisatie, wat dit dan ook mag betekenen in een bepaalde context. Het postkoloniale studiedomein nodigt ons uit om de grenzen van wat we verstaan onder ‘intercultureel’ te verleggen, door ons anders na te laten denken over interculturele relaties op geopolitiek vlak en over wereldwijde en transnationale ongelijkheden.